නවම් පොහොය (nawam pohoya)

ලාංකීය අපට මෙන්ම ලෝක වාසි බෞද්ධ වාසි බෞද්ධ ජනතාවටද නවම් පසළොස්වක පොහොය වැදගත්වන හේතු කිහිපයක්ම ඇත.බුදුරජාණන් වහන්සේගේ දෑගසව්වන් වූ සැරියුත් මුගලන් මහ රහතන් වහන්සේ සම්බුද්ධ ශාසනයේ එම තනතුරු ලැබුවේ නවම් පුන් පොහොය දිනකදීය.

දුරුතු පොහොය (duruthu pohoya)

වර්ෂයේ මුල්ම මෙන්ම ලංකාවාසී අපට ඉතාමත් වැදගත්ම පොහොයක් වශයෙන් දුරුතු පොහොය හදුන්වා දිමට පිළිවන.බුදුන් වහන්සේ පළමු වරට ලංකාවට වැඩම කලේ මෙම දුරුතු පොහොය දිනයේ දිය.

බෝ මලුව

2018-12-18 වන දින මා විසින් ගන්නා ලද්දකි.

කටුක යැයි පවසන බොහෝ දෑ පසු පස අපි නොදකින සුන්දර කොතෙක් නමි දැ පවතිනවද? 

දැකලා තියෙනවද අන්දර ගහ... 

අන්දර ගහේ කටු කොයිතරමි විස වුනත් කොයි තරමි සැර වුනත් රේණු වලින් ගැවසුනු ඒ මල හරි ලස්සනයි, සුන්දරයි.

වස් කවිය

ජිවිතේ මාරම මාරයි. 

ඇයි මං එහේම කියන්නේ.

නැවතිල්ලේ හිතලා බලන්නකෝ  කෙලවෙද්දින් ඇටි හැලෙන්න ම කෙලවෙනවනි  හරි යද්දින් ?........ (උත්තරේ හිතාගන්නකෝ)

බොහෝ වෙලාවට අපි අපේ ජිවිතේ උඩමළුවට මිනිස්සු වද්දාගද්දින් කිසිම සැලකිල්ලකට බදුන් කරන් නැ.ෂොප් එකකට ගිහින් රෙදි තෝරනවා වගේ මිනිස්සුත් තොරගන්න පුළුවන්නමි නේද ?

එත් ඒක කරන්න බැරි වැඩක්. 

හිතන්න. හිතන්න ගතවන කාලය වැය උනා කියලා පසු තැවෙන්න එපා මොකද ඒ දේ අනාගතයට ලොකු ආයෝජනයක් වෙිවි නිසකයෙන් ම.

ගිලිහීම

ආදරය කියන්නේ අපිව පාරන එක කවදා කොහොම කොතනින් ඇරබෙයි ද කියලා කිව නොහැකි සමහරක් කතන්දර වල අවසානය කදුලක් නමි ඒ කතාවට සාදාරණ අවසානයක් දෙන්නේ ඇයි කියන ප්‍රශ්ණය තවමත් මගේ හිතට වද දෙනවා.

දෛවය උබට  හොදට අමු  අමුවේ මිනිමරන්න පුලුවන්.

පිළලය

වසර ගණනක් හිතේ පැසවන මරණය දක්වා නොනැසී පවතින අමනාපයක් හෙට ඇති කරගන්නට  ඔබටත් මටත් උවමනා නම් හිත රිදෙන වචනයක්  කියමු. එ් වචනය මොන තරම් යුක්ති යුක්ත වුවත් කමක් නැ.

විවේචනයනයක් , හෙළා දැකීමක් , අපහාසයක්, සිදුකිරීම  එතරමි අසීරැ දෙයක් නෙවෙයි.

නමුත් සිදුකළ වැරැද්ද වටහා ගැනීමටත්, සමාව දීමටත් චරිතයකට කොතරමි නමි ආත්ම සංයමයක් අවශ්‍ය වන්නේ ද?

පැනය

නිහඬ බව සිඳ 

නෙත් කැළුම් හෙළ

බලයි ඈ මා දෙස

 ගොළු වූ මුව

යොමයි මා දෙස

සොඳුරු වූ නෙත

විටෙක රිදෙනා

විටෙක හිනැහෙනා

නොතේරෙන තේරුම 

අසමි මම

 හඬමි මම

ප්‍රේමය ද එය

අදහසකුත්  පලකරගෙනම යමු...

කදුළ

ඔබේ නීල නුවන් යුග

 මා නෙත දුටු දා

හැඟුනා ඔබ මාගෙමයි කියලා

සීත මද පවන්

ඇගේ වට දැවටී

 මා ගත සුවඳින් සුවඳ කලා

ඇගේ මග වැඩුණු

පර සුවඳ රෝස මල්

මාහා සමගින් සිනාසුනා

මුලු ලොව අවදි ව

 ඈ පමණක් නිහඩව

 මා ඇස් බොඳවී දෝරෙ ගියා

තතු

දහසක් නෙතු අතර

ඇගේ නෙත දුටිමි මම

 කෙසේ නම් පවසම්ද

 එහි වූ කාන්තිය

  ගැටුනි නෙත එකවර

 කෝල විලසින

 අග රැඳුණු සිනහව

මගේ නොවේ ඔහුගේ ය

අදහසකුත් පලකරගෙනම යමු...

සැනසුම

අපට හමු වන බොහෝ චරිත අපිත් සමග කාලය ගත කරන්නේ මුළු ජිවිත කාලයම අපත් සමග ජිවත් වනවා කියන පොරොන්දුව පිට.එත් ඒ පොරොන්දුව කෙතරම් කාලයක් සුරක්ෂිත කරනවාද ?  

නේත්‍රාවිය

දෛවය කෙතරම් නම් අපේ ජිවිතයට බලපෑම් කරනවාද, සමහර වෙලාවට උහුලුම් නොදෙන තරම් දුක් කම් කටොළු වලින් අපිව අසරණ කරනවාද? වේදනාවෙන් පෑරෙන හුස්ම හිරකරන සමහර සිදුවීම් අමතක කරලීමට ජිවිත කාලයම ප්‍රමාණවත් නොවන තරම්.

පැල් බැදන් එකට වේලි ගොඩ නගන සෑම සිහිනයක්ම යථාර්ථයක් වනවා නම්....